τοσο μακρια τοσο κοντα

μπαινω στο μπλογκ μου,ειμαι μονη,κοιταζω τα λινκ μετρημενα στα δαχτυλα.ανθρωποι που δεν ξερω αλλα που καποια πλευρα του εαυτου μου ειναι κοντα τους.θα μπορουσε να ειναι μια θεραπευτικη ομαδα. αυτοι εχουν ανοιχτει. εγω σαν καινουργια οχι ακομη. φοβαμαι. ειναι νωρις .μπορει και να μη τα καταφερω ομως μου κανει καλο, μου κανουν καλο κι ας μην το ξερουν κι ας μη με ξερουν.