καταλαβαινω οτι ερχεται το φθινωπορο απο τα κοριτσακια που μενουν απεναντι .γυριζουν μια μερα πριν ν ανοιξουν τα σχολεια.
αυτο μου θυμιζει τα δικα μου παιδικα χρονια που γινοταν ακριβως το ιδιο.εφευγα μια μερα
αφου κλειναν τα σχολεια και γυριζα μια μερα πριν ανοιξουν.ουτε πρωτοβροχια ουτε η φουφου του καστανα.
η εναρξη του σχολειου.
μετα οι βλαμμενες κυριακες με αυτη τη φρικτη μουσικη των αθλητικων αργα το απογευμα.
εχω ενα σκοτεινο μπλογκ μενω σ ενα σκοτεινο χωριο και εχω μια σκοτεινη διαθεση.παραεγινε το κακο κατι πρεπει να αλλαξω.
το μπλογκ οχι ακομα,το χωριο με τιποτα μενει λοιπον η διαθεση.
αυτο ειναι ευκολο μονο αν αποφασισω οτι πρεπει να σκεφτομαι,
σιγουρα οχι με τον τροπο που σκεφτομαι μεχρι τωρα.
ειχα παει στο νησι και εψηνα την αδερφη μου να παμε στο καζινο.ηθελα να μπω και να πονταρω στη ρουλετα μονο χρωμα.δεν ξερω καν αν γινεται αυτο .
υπηρχε μια σκηνη σε μια ταινια νομιζω οτι ηταν στα χρονια της αθωοτητας που εδειχνε πολλες μαυρες ομπρελες και μονο μια κοκκινη να κρατιουνται με πολυ κοπο στη θεση τους
για να μην τις παρει ο αερας .
υπαρχει και αυτο το φοβερο βιβλιο του στανταλ.
και φυσικα και πανω απο ολα υπαρχει αυτη η απορια μεσα μου.
το κοκκινο η το μαυρο.
αν συνεχισω να γραφω ετσι ακαταληπτα θα καταντησω να μιλαω στα χαμομηλια.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment