ο θιασος

αρπαζω το ρολο μου, λες και ειναι η ευκαιρια της ζωης μου.
κατα βαθος δεν μου αρεσει.αλλα κατι με κραταει και δεν λεω τιποτα.
τον αρπαζω κι αρχιζω αμεσως να αυτοσχεδιαζω.
δεν ξερω σε τι δρομο ειμαι αλλα ξερω οτι αμα προχωρησω κι αλλο
μετα κανενα ψιχουλο, κανενας μιτος, τιποτα μα τιποτα δεν θα με βοηθησει να γυρισω πισω.
δεν μπορω να το κανω,ετσι λεω κι ειναι αστειο γιατι ηδη εχω πει τις πρωτες μου ατακες.
δεν ειναι αστειο,θλιβερο ειναι.που το ειδα το αστειο.

οταν βρισκομαι μεσα στο τσιμεντο μεχρι τα γονατα δεν μου αρεσει καθολου.