κήπος

Εκανα μια ωραια διαδρομη χτες βραδυ.πηγα στη γειτονια που μεγαλωσα και απο εκει, παρεα, πηγαμε στο λαγονησι. δεν οδηγουσα εγω και μου αρεσε τοσο πολυ αυτο.ειχα στο πλαι μου τη θαλασσα και ενταξει ωραια ειναι τα πατηματα των βουνων αλλα καποιος σου κλεβει το οξυγονο βρε παιδι μου, στη θαλασσα εχει αρκετο για ολους.
το ωραιο με τους παιδικους φιλους ειναι οτι μπορει να σου βγει ολη η κακομαθησια.να γκρινιαζεις ασυστολα να χανεσαι στις σκεψεις σου χωρις να απαντας ποτε ή μια λεξη μονο να φτανει να χαζογελας δυο ωρες μετα.χτες ας πουμε οι λεξεις ροντεο (μιλαμε για το λουνα παρκ) κακτος, αεροδρομιο, μπιτσουλας ηταν ικανα να κλαψουμε οχι μονο απο τα γελια αλλα και απο πικρα. χαμενες αγαπες που διαλυθηκαν εξαιτιας ενος αποτομου τρανταγματος του ταψιου (εσυ δε με κρατησες-οχι εσυ δεν ηθελες-οχι εσυ δεν με κρατησες-οχι εσυ δεν ηθελες να σε κρατησω κλπ κλπ) αηδιαστικα ποτα, η τελευταια λεξη της μπομπας.η καντινα στο δασος με τα καταρτια,να φυσαει και ο ηχος του αερα να ειναι η μουσικη υποκρουση της ακατασχετης μπουρδολογιας που μας επιανε.
τι ωραια, τι ανεμελιά, τι σαχλες γραφω.
το παιρνω πισω δε λεω σαχλες.
καπου θελω να καταληξω αλλα δεν βλεπω να το κανω προσφατα.

οχι. μη λετε πουθενα,μη το λετε αυτο δεν ισχυει οχι σας λεω. μπα, λιγη πιστωση χρονου ισως;