αυθεντικη λογοδιαρροια (μαλλον μερος α΄)

Οταν ημουν μικρη η μανα μου με ξαμολαγε κυριολεκτικα στης γιαγιας.Στην Αθηνα δεν μπορουσα να κανω τιποτα παρα μονο με τους γονεις. Βολτα στη πλατεια για παγωτο καϊμακι ή πιτσα, μια (1τεμαχιο) δια του εκατο, οταν πηγαιναμε μαζι με τους φιλους τους και τα βλαμμενα παιδια τους οοολοι μαζι. Πικρο καημο το ειχα, να γνωριζα ενα παιδακι της προκοπης. Χμ,πρεπει να αναθεωρησω λιγο αυτα που λεω στο παιδι μου οταν το υποχρεωνω να κανει παρεα με τα παιδια των φιλων,ειδικα αμα μου λεει πως δεν τα αντεχει.Τους φιλους μας τους διαλεγουμε (μα τι πρωτοτυπο) λοιπον, το γιατι ενας θεος το ξερει ή καποιο καμαρι των ψυχαναλυτων, προσωπικα θα μεινω με την απορια.
Ωραια που ειπα χιλια δυο ασχετα.
Ε και; Ας μη κραταω τα προσχηματα. Ολη μου η ζωη ειναι γεματη σχηματα και προσχηματα.