Man in the Mall

Κι ερχεται αυτη η στιγμη που φοβοσουν.Γιατι οχι απλως κλαινε, κλωτσοκοπανιουνται .
Και εσυ τα αγαπας. Ε , ενταξει δεν εισαι και τοσο κοροιδο(;) πια, ν ανοιξεις πολεμο μαζι τους.Φευγεις λοιπον απ τη δουλεια και πας κατευθειαν στο mall.
Μπορεις να ψωνισεις. Αρκει να σου αρεσει να ψωνιζεις. Επειδη ομως δεν σου αρεσει, την εχεις πατησει.Και πεινας. Εσυ.Αυτα εχουν φαει το ωραιο σπιτικο φαγακι που εχεις φτιαξει πρωι πρωι και θελουν βλακειες.Οκ να φανε και βλακειες.Εσυ ομως; Θα καταληξεις στο κινεζικο, οχι οτι εχεις καμια καψα να φας γλυκοξινα, προς θεου, αλλα ειναι το μονο μαγαζακι που δεν εχει τεραστια ουρα.Να σαι λοιπον με το μπερδεμενο ρυζι και αυτο το χοιρινο που μυριζει περιεργα να ψαχνεις να καθισεις.
Εισαι κατω απο ενα θολο και ειναι λιγο σκιαχτικο βραδιατικα,αλλα εσυ εισαι γενναια γιατι σου αρεσει η επιστημονικη φαντασια και αυτα περιφερονται χαρωπα.
Θυμασαι τα δικα σου. Θυμασαι τη μανα σου να σου λεει τι ενδιαφερον εχει να πηγαινεις στη πλατεια και να καθεσαι στο πεζουλακι ωρες (ειχε ρε μανα).
Mετα σκεφτεσαι ποιο brazil- blade runner- gattaca. Το καλυτερο κολπο ειναι αυτο του διακτινισμου που εδειχνε στο ταπεινο σταρ τρεκ.
Γυρισαμε σπιτι κουρασμενοι μα και ευχαριστημενοι.