παιδια μαλαμα

Βραζω μακαρονια νουμερο παστιτσιου γιατι αυτο το πακετο ειναι ανοιγμενο.Ο χρονος βρασιματος ειναι τυχαιος, ας πουμε οσο κραταει ενα τσιγαρο.Τα βουτυρωνω,τριβω τυρι και τα συνοδευω με νερο βρυσης.Αυτη η συνταγη λεγεται μακαροναδα του σαββατοκυριακου και ειναι μετα απο πολυ ψαξιμο του φιλου μου του Α. που ακριβως πριν τρια χρονια μετακομισε σε τοπο μακρινο και δεν βρισκομαστε πια.Δηλαδη καποτε θα ξαναβρεθουμε, υπαρχει και αυτη η αποψη, αλλα ας πουμε οτι καλο θα ηταν για μενα αυτο να γινει μετα απο πολλα πολλα χρονια στα πολυ βαθια μου γεραματα αφου θα χω ζησει πολλα (και αποκλειστικα) ωραια πραγματα και αυτος δεν θα με ρωταει λεπτομερειες γιατι κατα την ιδια αποψη θα τα χει δει ολα απο κει που ειναι.Απλα θα περιμενει να του λυσω αποριες, γιατι ας πουμε το εκανα αυτο ετσι και οχι αλλιως (σιγα μην του τις λυσω ) και θα μιλαμε στον αιωνα τον απαντα, γιατι ετσι τα δειχνουν οι σκηνοθετες ετσι τα λενε οι πνευματικοι και δεν ειναι ωρα μετα απο τετοιο ξενυχτι που τραβηξα χτες να αμφισβητω το οτιδηποτε.
Ειμαι λοιπον μεσα σε αυτο το μαγαζι, αν και μας ειπε ο κυριος στη πορτα οτι ειναι γεματο αλλα για μας θα κανει μια εξαιρεση,την ιδια που εκανε και σε αλλους εκατο γιατι μπαινοτας μεσα ημασταν ολοι εκει, κανονες και φωτεινες εξαιρεσεις ειχαμε γινει ενα.
Η Μ. ενθουσιασμενη, αρχιζει και τραγουδαει, χαιρεται και μου φτιαχνει τη διαθεση την αγαπαω τοσο και δεν της το λεω συχνα ετσι οπως κουνιεται παω και τη φιλαω με κοιταζει και γελαει.
Αυτη τη μουσικη θελω να την ακουω σπιτι μου.Μετα απο λιγο βαριεμαι και με κουραζει ολος αυτος ο κοσμος θα ηθελα να φυγω αλλα εννοειται οτι δεν το κουναω, πινω και χαμογελω στη Μ. που την εχει καταβρει, χαζευω τον κοσμο και μου αρεσει που βλεπω απο πιτσιρικια μεχρι ζευγαρια ας πουμε στην ηλικια των γονιων τους,να τραγουδανε ολους τους στιχους δυνατα να φωναζουν "Σωκρατη σε αγαπαμε"
και καλα κανουν δηλαδη, γιατι οσο μπορω να κρινω απο αυτο που βλεπω, αυτος ο ανθρωπος
που ειναι εκει πανω στη σκηνη οτι λεει και οτι τραγουδαει ειναι απο καρδιας,και πως να μην εκτιμας εναν ανθρωπο που ειναι ετσι .
Μετα κανουμε κι ενα περασμα απο το μπαρ που παντα το ελεγα μπλακμαν επιτηδες, γιατι παντα με εκνευριζε αλλα αρεσε στον Δ. κι οφειλα να ακολουθησω,βεβαια χτες δεν ειχα κανενα λογο να παω αλλα ηταν σχεδον δίπλα, ειχα να παω χρονια, ηθελα να δω πως ειναι τωρα εκει.Ε μου λυθηκε η απορια. Πως να ηταν, ιδια και χειροτερα. Η αφισα του Ρηγα ακομα εκει.Tα ψαγμενα ουισκια στη σειρα talisker- oban -lagavoulin μαζι με τα αλλα τα απλα,γυρω γυρω κορνιζαρισμενα αποκομματα απο περιοδικα και εφημεριδες με αναφορες στο μαγαζι. Εντυπωσιαστηκα γιατι ειχε προλαβει να κορνιζαρει και καποιο που μολις την Πεμπτη βγηκε στη κυκλοφορια ,μα ποτε προλαβε;Σε ολα μεσα αυτο το μαγαζι.(ναι, μπορειτε να με πειτε και στριμμενη)
Κι εκει το 'χουν χουι να τραγουδανε δυνατα ολους τους στιχους, αλλα ας πουμε οτι εβγαινε παραφωνια. (και ξινη να με πειτε ,καταλαβαινω)
Βγαινοντας το αποχαιρετησα για παντα.
Χωρις κανενα κομπο στο λαιμο, φυσικα.