η αγαπημενη της συνηθεια ηταν να μπαινει στην σκοτεινη αιθουσα λιγο προτου πεσουν οι τιτλοι του τελους.χαζευε την γραμματοσειρα, διαβαζε προσεκτικα ποιοι παιξαν και ποιοι βοηθησαν να γυριστει αυτη η ταινια, κουναγε ρυθμικα το ποδι με τη μουσικη, καθοταν εκει μεχρι που να βγει και ο τελευταιος ανθρωπος .μετα.
μετα, επαιρνε το δρομο της επιστροφης.
5 comments:
Θέλω να ξέρω ποιοί με κυβερνούν, ποιός είναι ο θεός μου, ποιοί είναι οι ποιητές μου....
...αλλά δεν θέλω να ξέρω τα έργα τους.
απορώ αν γι αυτή της την συνήθεια πλήρωνε κανονικό εισιτήριο....
Προς στιγμήν τρόμαξα...
Ευτυχώς, μετά κατάλαβα πως το the end δε σήμαινε αυτό που φαντάστηκα
Κι εγώ το έκανα στην προ village εποχή.
Να μια συνήθεια που δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω. Δεν θα μπορούσα να αντισταθώ στις ιστορίες.
solomantzare
εγω παλι δεν θελω να ξερω τιποτα.
κ.κ.μ.
ναι.μαλιστα εδινε και κατι παραπανω.
stixakia
μα τι φανταστηκατε;
:)
aerosol
κι εγω δεν μπορω να αντισταθω.αλλά με κουρασε αυτο.
Post a Comment