μιζεροποστ

ο ουρανος αυτες τις μερες ειναι λες και εχει ψυχοσωματικα. απριλης ειναι, ζεστη κανει, αλλά αυτος εκει γκρι. τι εχεις ουρανε τελικα που δεν μπορεις να πεις το ναι.
τι αρρωστη ατμοσφαιρα. το πρωι ακουγα πουλια να τσιροκοπανε και σκεφτομουν ποσα χρονια εχω να δω χελιδονια. μαλλον απο παιδι. α, και μια φορα πριν μερικα χρονια σε μια βολτα με τη μικρη α. ειδαμε σ ενα στενο μπαλκονι απο αυτα τα παλια με τα λεπτα καγκελα να καθονται στη σειρα γιαγιαδες με μαυρα ρουχα. μερικες απο αυτες ειχαν κατι ασπρο μπροστα τους, πλεκανε δαντελες με βελονακι, θυμιζαν χελιδονια πανω στο συρμα αλλά μαλλον δεν πιανεται αυτο που ειπα ,οποτε μενω στο οτι εχω να δω χελιδονια απο παιδι.
Και η γιαγια μου επλεκε με βελονακι δαντελες. μέτρα και μέτρα. μου εχει δωσει η μανα μου ενα ρολό το εχω στο συρταρι με τις καλτσες. δεν κολλαει πουθενα στο σπιτι μου αυτη η δαντελα, καμια φορα ομως μου αρεσει ν ανοιγω το συρταρι και να τη πιανω λιγο στα χερια μου.
Η ανοιξη ειναι μια εποχη που δεν συμπαθω, αλλά αυτος ο ουρανος μου πλακωνει τη καρδια. κι αυτες οι ωρες της κυριακης μου πλακωνουν τη καρδια επισης. και τελος παντων αυτο ειναι ενα ψυχοπλακωτικο ποστ.