λιγα λογια για το εργο

Στην αρχη ξεκινησε με απλα ξορκια και με συνταγες απο υλικα που μπορουσε να βρει παντου ευκολα. Τριχες απο μασχαλη- κουτσουλιες περιστεριου- δοντια τυπογραφιας -κακαδι μυτης. Σιγα σιγα το μαθαν ολοι και μια απλη σκεψη δεν προλαβαινε να γινει επιθυμια, αμεσως περναγε στη πραξη, ολοι ετρεχαν με ιλλιγγιωδη ταχυτητα προς στο συνταγολογιο.

Με το καιρο λογω της προσφορας και της ζητησης η κατασταση ξεφυγε . Τα φιλτρα αρχισαν να χανουν τη δυναμη τους, βγαιναν καλυτερες εκδοσεις, πολυπλοκοτερες με αποτελεσμα ενα αμπρακαταμπρα να θεωρειται γραφικο να ειναι μονο για να διωχνει τις μυγες απο το φαγητο γεγονος καθολου αμελητεο απο τις νοικοκυρες ωστοσο κυρος δεν ειχαν, κακα τα ψεματα, για το φαι μπορεις να βαλεις κι ενα πιατο αναποδογυρισμενο.

Ξεφυγαμε.

Στο θεμα μας.

Με το καιρο λοιπον και με τετοια ραδγαια εξελιξη δεν μπορουσε πια να καταφερει τιποτα μα τιποτα. Σκεφτηκε οτι ή θα επεφτε με τα μουτρα στη μελετη ή θα γινοταν ενας απλος παρατηρητης των γεγονοτωνκαι πιστεψτε το τα γεγονοτα ηταν απειρα.

Γιατι ο καθενας πια ειχε εξοικειωθει μ αυτα τα μαγικα τα κολπα και εκανε οτι του κατεβαινε στο κεφαλι.

Η ολη ιστορια θυμιζε εμπολεμη ζωνη.

Αποφασισε να αποσυρθει.

Τα βραδια καθοταν στην βεραντα τυλιγοταν με μια κουβερτα και κοιταζε στον ουρανο τις λαμψεις. Που και που ακουγε ξορκικα καπακια, μια φορα μαλιστα επεσε εκει στην ακρη της κουβερτας της, μια ουρα γουρουνιου, ποιος ξερει απο που επεσε και γιατι, καλυτερα να εμενε με την απορια.

Απαπα μακρια απο μας ελεγε και κατεβαζε μια γερη γουλια απ το αφεψημα.

(ειχε στοκ απο την εποχη της συμμετοχης σε αυτες τις αηδιες)