17.7.08
βαμπιρ στο ναδιρ
ζω εφηβικες στιγμες και αυτο δεν ειναι απαραιτητα καλο.ολο το πρωι σερνομαι στο γραφειο με ματια που καινε και παρακαλαω να ερθει η στιγμη που θα πεσω σαν τουβλακι στο κρεββατι μου ομως με το που νυχτωνει αυτο το βλεμμα το θολο ξαστερωνει και ουτε που του περναει απο το μυαλο (για το ματι μιλαμε παντα) να κλεισει. ουτε για αστειο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Άμα σας πω ότι είμαι ομοιοπαθής, θα νομίσετε ότι κάνουμε ομοιοπαθητική;
σου λείπει αληθινή ζωή. όπως την φαντάζεσαι.
λυπηρό το ξέρω. αλλά και τόσο παρήγορο.
θα είμαι κάθετη!
αυτό,
είναι απαραίτητα καλό.
Κι εγώ ζω εφηβικές στιγμές, αγόρασα νουτέλα και σας θυμήθηκα (τα πετι μπερ τα πέρνω ούτως η άλλος).
μενω.. Σολωνος (εκπληκτη) το ιδιο ακριβως!! μηπως αυτα που γραφεται τα εγραψα εγω ???
Spy
γιατι,δε κανουμε;
provato
η ζωη οπως τη φανταζομαι εγω μονο αληθινη δεν μπορει να ειναι.
κι αυτο ειναι παρηγορο αλλά και τοσο λυπηρο.
(το μπλογκ σας φυσαει καλα λεει και η ιφιμεδεια :)
πωπω αυστυρι κυρια χολυ
αρα, να θυμηθουμε να στριψουμε ;)
x-ray
που μενετε; ερχομαι αμεσως απο κει.
να φερω και τα ρολλερ μου; το ξερετε οτι το μπιλι τζιιν βγηκε το πρωτο χορευτικο κομματι ολων των εποχων;
δυο λλ δυο ιι δυο μμ. νομιζω οτι θα σταματησω εδω.
oboeru
ειμαστε δυό ειμαστε τρεις ειμαστε χιλιοιδεκατρεις.
καλωσηλθατε κιολας
δεν μπορώ να σας κρυφτώ εσας.
ναι αν έχουμε τα γκατς ασφαλώς και να στρίψουμε.
Post a Comment