η ενηλικιωση

το ραντεβου ηταν θεμιστοκλεους και μεταξα γωνια, ειχε εκει λεει ενα ιταλικο και ας πηγαιναμε εκει λεει γιατι το φαγητο ειναι καλο με τιμες κανονικες. στο δρομο εχει κοσμο και στη πλατεια ακομη πιο πολυ. ο περιπτερας μου δινει λαθος τσιγαρα, του εξηγω οτι δεν ζητησα λαιτ και αυτος λεει οτι δεν πειραζει, δεν με μαλωνει, πολλοι κανουν λαθος λεει. μετα ο σερβιτορος στο ιταλικο των εξαρχειων αστειευεται. ο,τι του ζηταμε δεν θα μας το φερει λεει, και η παγωμενη μπυρα που θα ηθελα να ερθει μαζι με το φαγητο θα ειναι ζεστη λεει. ολοι εχουν μια διαθεση για τετοιου ειδους αστεια κι εγω χαμογελαω ή και γελαω ακομα αλλά δεν το εννοω, δεν το εννοω καθολου.θελω να παω σπιτι μου. στο δρομο για το αυτοκινητο βλεπω ενα γραφιτι στα κατεβασμενα ρολλα ενος μαγαζιου και λεω να ενας λογος να βγαινω απο το σπιτι.ειμαι ετοιμη να πω και ο μοναδικος αλλά επειτα σκεφτομαι τη ταινια του γουντι αλλεν που μου αρεσε πολυ, αυτος οσο παει, γινεται καλυτερος. καποια στιγμη μπερδευτηκα μηπως και βλεπω αλμοδοβαρ, ο Μπαρδεμ, η Κρουζ, τα ερωτικα τους τριγωνα.

σινεμα και να χαζευω στους δρομους αργα το βραδυ.

αλλιως καλυτερα να καθομαι σπιτι μου.