καποτε επρεπε να σταματησω.ειχε αρχισει να με κουραζει.ακουγα με προσοχη οτι λεγοταν, διαδρομες του μυαλου προς ολες τις κατευθυνσεις,
φτανει.
μερες τωρα δουλευω σκληρα, να μη μιλαω, να μην μου μιλανε, να κανω τη δουλεια μου, να πεφτω στο κρεββατι μετα απο κουραση.
καταφερα στα αυτια μου να φτανει ενα βουητο σαν απο μακρια.
δεν ξεχωριζω καμια λεξη. αλλά ακομα και αν ξεφυγει μία και φτασει σε μενα καθαρη, ετσι απο μονη της δεν βγαζει κανενα νοημα.
ευτυχως.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
να σκάσω ένα χαμόγελο, μπας και καταλαγιάσει το βουητό?
εεεεοο εεεο
πραγματικά σας νιώθω. πιστέψτε με..
adaeus
να σκασετε ενα.
x-ray
κι ομως. εσας σας καταλαβα :)
αποτετοιος
καλωστον. σας πιστευω.
Post a Comment