8.12.08

χτυπαει το τηλεφωνο, ο δ. Ειδες τι γινεται μου λεει, μη πας πουθενα με τα παιδια. Μετα παιρνουν οι γονεις, ρωτανε αν ειμαστε καλα. Με παιρνει η θεια απο την αμερικη, θελει να μιλησει στην α. Βλεπω τηλεοραση και σηκωνω το τηλεφωνο, για αρκετη ωρα βλεπω και λεω τα ιδια και τα ιδια και τα ιδια.
Ανοιγω τον υπολογιστη μπαινω σε εφημεριδες, μετα σε μπλογκ, παω στο μπαζ, ψηφιζω κειμενα.
διαβαζω και αυτο . δεν εχει σχεση με αυτο που γινεται δεν ειναι γραμμενο για αυτο, αλλά κολλαει το βλεμμα μου στον τιτλο:
ο εχθρος σου,ενα παιδι.

2 comments:

Anonymous said...

Τι κείμενο ήταν κι αυτό!!!
Σε κάνει χάλια όσο καλά και να΄σαι, πόσο μάλλον να μην είσαι.

ε said...

solomantzaros
αυτα που συνεβησαν αυτες τις μερες ειναι απεριγραπτα