αν εχεις καιρο να γραψεις στο μπλογκ, νιωθεις μια σχετικη αμηχανια.
οχι οτι ακουει κανεις, αλλά εχω κανει μερικες διαπιστωσεις και λεω να τις γραψω εδω, γιατι
ειμαι ολη μερα να ψαχνω το ταιρι μιας καλτσας (λοιπον αν εχεις παιξει ωρες memory σαν παιδι, δεν εχεις να φοβηθεις τιποτα, να αλλη μια διαπιστωση), το τηλεφωνο, ενα στυλο, ενα χαρτι, ειδικα ενα στυλο, απλο μπικ πως το λενε ,που να μη μυριζει φραουλα -λεβαντα- εξατμιση λεωφορειου και να γραφει μπλε και οχι φουξια- πορτοκαλι- κιτρινο.
η πιο ευκολη κινηση στο σπιτι ειναι να βρεις τον υπολογιστη. ακομα.
με το απλο πατημα ενος κουμπιου γραφεις, σβηνεις, ξαναγραφεις.
και ξανασβηνεις.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment