σε μια λιτη και απεριττη πολυκατοικια του 70 εφτιαξε τη φωλιτσα της η γνωστη και μη εξαιρετεα εσκετη(ε)
η αγαπητη και καλογουστη ε περα απο τη τεραστια χαρα που εχει αυτη τη στιγμη επειδη μπορει να καπνιζει μεσα στο σπιτι λογω του οτι οι αλλοι δυο συγκατοικοι λειπουν σε εκδρομη(εκπαιδευτικου χαρακτηρα παντα), ανοιγει το σπιτι της για να το θαυμασουν και γιατι οχι να το αντιγραψουν πιστα οσοι και οποιοι δεν εχουν το χρονο ή το μικροβιο αυτο της καλαισθησιας,(ή στερουνται τελος παντων φαντασιας) και θελουν ανθρωπο να τους δωσει μια λυση ή εστω μια κατευθυνση σε προβληματα του τυπου -τι να κανω ολα αυτα τα σκατολοίδια που ζωγραφιζουν τα παιδακια μου; ή -το μικρο κλαιει και κοπανιεται να του παρω μπαλονακι αλλά που να το βαλω; -ειναι ευγενικο για τους καλεσμενους να βλεπουν μια πορτα κλειστη ή να βαλω απ εξω ενα cellier και να νομιζουν οτι εχω καβα με σπανια κρασια ενω απλα εκει παιζουν στιβες τ ασιδερωτα ρουχακια;
αυτα και άλλα πολλα και ακομα περισσοτερα θα μαθετε, αν καθισετε προσεχτικα να παρατυρισετε το σπανιο φωτογραφικο υλικο που μεγαλοψυχα σημερα προσφερω στους ευγενικους περαστικους.
και εχω να προσθεσω μονο τουτο. αν πατησω παμπλις παει να πει οτι εχω θαρρος (και θρασος γιατι οχι),και το επομενο βημα που θα κανω ειναι να διεκδικησω το ενα τριτο απο ενα αλλο σπιτι μακρια απο δω που καποτε εμενα και για να φτιαχτει περασα ωρες μερες μηνες
αγωνιας και κουρασης, τοσης κουρασης που πραγματικα δεν ξερω αν αξιζε το κοπο.
για να εισαι καλα χρειαζονται ελαχιστα. αλλά τα γαμημενα ειναι σπανια.
No comments:
Post a Comment