logodiary

δεν νομιζω να εχει κανεις απορια εγω παντως εχω, τι κανω; που χαθηκα; καλα ειμαι; καλα. ξυπναω στις επτα μαγειρευω ξυπναω τα παιδια ετοιμαζω πρωινα οχτω τα αφηνω στο σχολειο οχτω και δεκα ειμαι στο κρεβατι μου κοιμαμαι μεχρι τις εντεκα και μιση μετα δουλειες, λαικη σουπερμαρκετ περασμα απο β. τα ιδια -τα ιδια -τα ιδια, φευγω παω σπιτι ξαπλωνω μεχρι τις τρεισημιση παιρνω παιδια απο σχολειο ερχομαστε σπιτι ξαπλωνω επισημα πια για μεσημερι, καντε ησυχια, κανουν. μετα τρεχουμε με το αυτοκινητο στις δραστηριοτητες γυρναμε αργα το βραδυ ετοιμαζω βραδινα πεφτουν κοιμουνται κι εγω καθομαι. απλα καθομαι. δεν βλεπω τηλεοραση δεν κανω μπανιο να πασαλειφτω με κρεμες δεν κανω γιογκα ,πιλατες δεν φτιαχνω κοσμηματα δεν κανω ψηφιδωτο, αργαλειο δεν κανω τιποτα ουτε διαβαζω, αλλά αυτο, εδω και δυο μερες δεν ισχυει, διαβαζω και θα πω αμεσως τι, γιατι εχω ενθουσιαστει γιατι τον νιωθω αδελφο μου, ελπιζω να μη το μαθει ποτέ αυτο κι αν το μαθει να μη προσβληθει, διαβαζω βιβλια του Λενου Χρηστιδη και σχεδον σε καθε παραγραφο καπου ειμαι χωμενη κι εγω σε καποια λεξη σε καποιο κομμα, καθομαι εκει και δεν νιωθω ασχημα ουτε οτι ενοχλω γιατι το χω αυτο το χουι της διακριτικοτητας και ετσι θα παω μια μερα αδοξα, το σκεφτομουν αυτο προσφατα μεχρι και ποστ ειχα φτιαξει με τιτλο "η Δοξα και το αδοξο τελος της" η Δοξα θα ημουν εγω αλλά δεν ηθελα να το πω ετσι στα φανερα.
καλα. ας παρουμε μια ανασα.
και ας πουμε κατι ακομα.
δεν θυμαμαι ποτέ στη ζωη μου να μου αρεσει η ανοιξη. νομιζω οτι η πρωτη φορα ειναι φετος. σαν να ζεσταινομαι καλυτερα σαν να ειναι τα χρωματα πιο ζωηρα σαν να λεω μαλακιες ισως γιατι εχω χαρει τοσο με τα βιβλια που διαβαζω τωρα τελευταια, και αγορασα κι ενα πολυμηχανημα απο αυτα που σκαναρουν στελνουν φαξ και αντιγραφουν ειναι ενα γεγονος για το μικρο μας σπιτι αυτο. εντωμεταξυ ηθελα μονο εναν εκτυπωτη γιατι ολο και κατι χρειαζεται να τυπωνω,οπως ας πουμε ενα βιογραφικο. ποτε δεν ειχα βιογραφικο δεν χρειαστηκε και να που τωρα χρειαζεται αλλά δεν εχω τι να βαλω μεσα εκτος απ τ ονομα μου γιατι δεν εχω ecdl, επισης δεν εχω πιστοποιητικο γλωσσομαθειας Α1 Β2 Γ3. εμεις μαθαιναμε τα οξφορδιανα ,παιρναμε κανενα λοουερ, μεχρι εκει.
αυτα συμβαινουν μια στο τοσο, και νιωθω εκτος. πότε ο δονητης εγινε ντιλντο, το ιλουστρασιον χαρτι, γκλοσι και η γκουέρνικα γκερνίκα; τουλαχιστον εχει μεινει ακομα το μπετον να θεωρειται παρεξηγημενο υλικο, ακομα και μετα απο τοσα χρονια. ε, μερικες αξιες δεν αλλαζουν.
ας σταματησω εδω.κι ας συνεχισω αυριο.
δεν χανομαστε.
δεν χανομαστε, γιατι αγαπησαμε τη ζωη.
:)