Ηταν χρησιμο πολυεργαλειο, συνδυαζε το ωραιο με το λειτουργικο με τροπο ιδιοφυη. υπηρχε βεβαια και το μυστικο κουμπι, οταν τα έβρισκε σκουρα γλιστρουσε προς το σημείο με χαρη, κι εκανε την εκπληκτη σαν να μη το περιμενε, σε τετοιο μεγεθος, σε τετοια εκταση, κι επεφτε σε εκσταση.Μετα, τα γνωστα χαμογελα κι εκανε πως ελαμπε.
σκουπιζοταν προσεχτικα εβαζε τα εξαρτηματα ξανα στη θηκη τους, και στο δρομο της επιστροφης σκεφτοταν οτι δεν τα ειχε καταφερει και ασχημα και μπραβο της και σχεδον εβαζε τα κλαματα από συγκινηση όταν εκφωνουσε νοερα τον ευχαριστήριο που ειχε σκαρωσει ειδικα για αυτη τη περισταση, δηλαδη την αναδειξη της σε πολυεργαλείο της χρονιάς.
5 comments:
ενδιαφέρουσα, τουλάχιστον καθόλου ανιαρή.
...όμως το βράδυ δεν την έπιανε υπνος... μήπως παλιώσει σαν μοντέλο....
γιατί κατά βαθος ήξερε.. πως δεν την αγαπούσε κανένας σε αυτό το μπουρδέλο...
Ομολογώ ότι δεν το έχω. Μου βγάζει μια θλίψη κι έναν καταναγκασμό αλλά δεν το έχω. Θα περιμένω το επόμενο ποστ.
Εκπληκτική εικόνα!
[Α, ούτε κι εγώ τό'χω. Αλλά δε με μέλλει, μου άρεσε!]
Σκοτεινό, αλλά...
"Ζούμε άχαρες μικρές ζωές
ποιός τα μάγια θα μας λύσει;..."
Post a Comment