26.8.07

με λιγα λογια

η πιο αγαπημενη μου συνηθεια ειναι κυριακη πρωι να διαβαζω εφημεριδα να μη μιλαω να πινω καφε και να καπνιζω.τα τελευταια δεκαπεντε χρονια αυτο δεν το καταφερνα με τιποτα γι αυτο και γκρινιαζα μεσα εξω μου ανελεητα.
μαλλον εισακουστηκαν οι προσευχες μου και να μαι εδω κι ενα χρονο με τις κυριακες ολες δικιες μου.
την πρωτη ξυπνησα κι αφου εκανα τις σωστη διαδικασια καθισα στο τραπεζι της κουζινας κοιταξα την εφημεριδα κι αυτη εμενα(;)και μου ηταν αδυνατο να το χαρω.ελεγα απο μεσα μου, κι απεξω μου οταν μαλλον ακουμπησα στο οριο της τρελας: οριστε, αυτο ηθελες, γιατι καθεσαι ετσι μουδιασμενη τωρα; δεν μπορουσα να διαβασω τιποτα.
να το πουμε δυναμη της συνηθειας;να το πουμε. και ποιος ημαστε δηλαδη, ο γιαλομ να το πουμε επιστημονικα;
σημερα λοιπον κυριακη ξυπνησα με τον γνωστο καταναγκαστικο μου τροπο ,αλλα οταν κοιταξα την εφημεριδα ενοιωσα ομορφα.δεν μου πηρε ενα χρονο να το νοιωσω μου πηρε χρονο να το συνειδητοποιησω και να, που το γραφω κι εδω.
θα διαβασω μεχρι και τα βενζιναδικα.

3 comments:

ε said...

πρωτη σελιδα μαυρο εξωφυλλο και κατω κατω "δεν υπαρχουν λεξεις".
ξαφνικα νοιωθω ηλιθια και κακομαθημενη. λαθος μερα διαλεξα να νοιωσω καλυτερα.

Anonymous said...

όλα καλά. αλήθεια λέω

ε said...

θ αρχισω να σας πιστευω.
:)