4.9.07

απολυπην ο θεος

ελαφρως παραλλαγμενο ποιημα
(τι ελαφρως μανταμ, του γαμησατε τη μανα)

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει, τα έργα σου
που πέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την Aλεξάνδρας , εύγε.
Προ πάντων να γελασεις.

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν,
ως απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρας που χάνει.

2 comments:

Old Boy said...

Καταπληκτικό

ε said...

ε ναι.και το πρωτοτυπο, θα το πω γιατι να μη το πω, δικο μου ειναι το μπλογκ οτι θελω λεω,εγω το εγραψα παλι.κι αυτο καταπληκτικο