καθε σκοτεινη εποχη εκανε σχεδια και ονειρα,οτι θα φευγε λεει μονη, χωρις καμια υποχρεωση να τη σερνει μαζι της σε καθε βημα σε καθε νευμα ακομα και σε μια απλη σκεψη.δεν τα καταφερνε. τελικα το μονο που καταφερε ηταν να γινει ενα με τη σκια του εαυτου της. δηλαδη τι το ασχημο ειχε αυτο γιατι το λεγαν απαξιωτικα απο που κι ως που η σκια του εαυτου αξιζει κατωτερης μοιρας απο τον ιδιο τον εαυτο, τι κολπα ηταν αυτα; βουτηγμενα στην αγενεια φυσικα, φυσικα.καθε φωτεινη εποχη ολο το ξεχναγε ή το μετανοιωνε και εδινε λιγη πιστωση χρονου.
ετσι ελεγε.
στηνπραγματικοτητα ηξερε πως οτι και να εκανε δεν θα μπορουσε να τη ξεφορτωθει ποτε, αφου απο την ημερα που γεννηθηκε τη καφασωθηκε χωρις καν να ερωτηθει .
No comments:
Post a Comment