L.A. woman

θυμηθηκα σημερα ενα φιλο απο τα παλια που μου περιεγραφε μια μερα στο σουπερ μαρκετ. ειχε παει να παρει μια σφουγγαριστρα και βρεθηκε σε μια τεραστια ουρα με ανθρωπους που ειχαν αγορασει σε κουτες, γαλατα -νερα -μακαρονια, νομιζω ηταν η εποχη του τσερνομπιλ, ο κοσμος ειχε πανικοβληθει και οτι αγοραζε το αγοραζε σε τεραστιες ποσοτητες, μου λεγε οτι δεν του ηταν ξεκαθαρο τι ηταν πιο γελοιο, τα φορτωμενα καροτσια ή αυτος με την σφουγγαριστρα σα σημαια.
καπως ετσι ενοιωσα κι εγω σημερα στη λαικη. αναμεσα σ ενα πληθος νοικοκυραιων φορτωμενων με μαρουλια- ανιθα- μαραθα για τις μαγειριτσες, στεκομουν κι εγω με μηλα, ενα ματσακι ροκα αγρια, και μια σγουρη κοκκινη σαλατα. η ευρωπαια.
ειναι μεγαλη παρασκευη κι εγω λεω για την λαικη αγορα.
ειμαι βαθια ενοχικο ατομο.
πραγμα που με κανει να νιωθω ενα βαρος συνεχεια, αλλά τουλαχιστον ειμαι με καποιο (διεστραμμενο,οκ) τροπο μεσα στο χριστιανικο κλιμα.

κατι ειναι κι αυτο.