2.5.08

τριλληματα.μια ταινια μια συζητηση.

να μεινω εδω;
να κατηφορισω στα πατρια;
να παω αλλου; ετσι στο ασχετο;
ας το συζητησουμε κι εδω,γιατι οχι.
φανταστειτε ( πως αυτη η κιμωλια ειναι ενα δοντι, χαχ )
σαχλες. σταματαω, τις.
τι εννοω. θα σας πω ευθυς αμεσως.
ερχεται λοιπον η στιγμη που βλεπεις οτι ετσι δεν παει αλλο.τρωγεσαι με τα ρουχα -σου -του -των.
ερχεται το δεκαχρονο σου λεει δεν μπορω παλι μετακομιση.ερχεται ο πατερας του δεκαχρονου και του αλλου του μικρου-χαριτωμενου σου λεει "σου παραχωρω" . αυτη η λεξη.. τι παραχωρει ακριβως ,σε ποιον και γιατι τοση καλοσυνη.
εγω παλι δεν ερχομαι αλλά μηπως, λεω μηπως, θα επρεπε.
φαινεται ευκολο και βολικο να καθεσαι σε μια γωνια και να παιζεις τη μικρη ελενη.σιγα μη δε σε παιξουνε οι φι-λεναδες-σου.
ομως ξημερωνει μια μερα που ολα σου φταινε και ξερεις καλα οτι αυτο δεν ειναι ευθυνη κανενος. η ευθυνη ειναι ολη δικη σου.κοβεις τις κλαψες και τα μουδιασματα και λες να πας σιγα σιγα .
που ομως;

2 comments:

Anonymous said...

Γι αυτό που λέτε δεν μου πέφτει λόγος ούτε επιθυμώ να εμπλακώ. Ο τρόπος που το λέτε όμως, είναι πάρα πολύ όμορφος. Θυμίζει ξέγνοιαστες παιδικές ζωγραφιές κι ας μιλάει για πολύ βαριά θέματα. Ωραία!

ε said...

μου αρεσει που αφησατε σχολιο σε ποστ που εμφανισα σε ασχετο χρονο (πραγμα που κανω συχνα :)
δε βλεπω τιποτα ομορφο και ξεγνοιαστο αλλά μονο που το λετε εσεις θα το ακουσω και θα πω κι ευχαριστω κιολας.

το ξερω οτι δεν σας πεφτει λογος και οτι επιθυμειτε, ειναι σεβαστο, ομως θελω να σας το πω: λυθηκε αυτο το θεμα.
:)