κολλασ

Με τα χρονια ειχε εξελιξει το τροπο που επαιρνε αυτό που ηθελε. Ανοιγε τη ντουλαπα περναγε το χερι του πανω από τις στολες, εβγαζε αυτή που θα τον εκανε αορατο στα ματια του κοσμου και ντυνοταν με αργες κινησεις. Προσεχε και την παραμικρη λεπτομερεια. Εδινε ας πουμε μεγαλη σημασια στα αξεσουαρ.

Οταν ηταν η στιγμη να αγορασει το αντρικο περιοδικο φοραγε κοστουμι σε γκρι αποχρωσεις, γραβατα και κουβαλαγε δερματινη τσαντα, όταν ηταν να παρει το γυναικειο φοραγε τα τζην με κεινο το μακο όταν ηταν να παρει το παιδικο απαραιτητως διαλεγε ένα καρο πουκαμισο και περναγε το σακιδιο στον ωμο.

Μετα διαλεγε περιοχες. Το βραδυ πια, αφου ειχε μαζεψει οτι του ηταν απαραιτητο, εβγαζε τα γελοια ρουχα, καθοταν οκλαδον στο μαλακο στρωμα του κρεβατιου του κι αρχιζε να ξεφυλλιζει, να κοβει ,να συνθετει. Τα κολλαγε συνηθως σε κανσον χρωματιστα. Πολλες φορες το αποτελεσμα δεν του πολυαρεσε, το παιδι παραηταν μελαχρινο η γυναικα παραηταν λεπτεπιλεπτη, ο αντρας παραηταν δυναμικος. Τοτε για μια βδομαδα, οσο κρατουσε αυτό το καδρο κρεμασμενο στον τοιχο, ηταν σκυθρωπος και λιγομιλητος στη δουλεια και στα επαγγελματικα δειπνα, -εχει προβληματα στο σπιτι- υπεθεταν οι συνεργατες. Τις φορες όμως που πετυχαινε το κολαζ, γινοταν άλλος ανθρωπος, κερναγε κιολας, τοτε ολοι τον θαυμαζανε και στα ψουψουρισματα στο γραφειο ολο κατι ζηλοφθονιες ακουγες για οικογενειακη γαληνη, κατανοηση -αμα εχεις κοινους στοχους και αξιες.
Μερικες φορες αν επαιρνε το αυτι του αυτά τα λογια ,κοκκινιζε κι εσκυβε το κεφαλι, καθοταν στη σεμνη σταση, ακριβως τον χρονο που εδινε το περιοδικο σε αυτά τα αρθρα για τη συνεση και την ολοκληρωμενη προσωπικοτητα.