σκονταφτε,επεφτε,σηκωνοταν.
σκονταφτε,επεφτε,σηκωνοταν. αποφασισε να μην κανει βημα. θα καθοταν ακινητος ωσπου να περασει αυτη η ατυχια. ατυχια το θεωρουσε γιατι πως αλλιως να το ονομασει; απροσεξια; αφηρημαδα ; δεν μπορουσε να βρει την αιτια, εδω δεν μπορουσε να κανει δευτερο βημα σιγα μην καταφερνε να κανει δευτερη σκεψη.
καθισε κατω εκλαψε, προσευχηθηκε, παρακαλεσε ν αλλαξει αυτη η ατυχια. περασε ετσι ωρες μερες μηνες χρονια. τα μαλλια του μακρυναν, μπλεχτηκαν με τα γενια. φαινοταν φουντωτος και ογκωδης, ηταν σαν αυτες τις γατες ρατσας που ενω φαινονται παχιες αν σου ερθει να τις χαιδεψεις πιανεις ραχοκοκαλια και την κοιλια τους με τα δαχτυλα του ενος χεριου.
μια μερα συρθηκε προς το παραθυρο το ανοιξε, σταθηκε εκει στο περβαζι. φυσηξε ενα αερακι, ανατριχιασε
του αρεσε .
μια μερα συρθηκε προς το παραθυρο το ανοιξε, σταθηκε εκει στο περβαζι. φυσηξε ενα αερακι, ανατριχιασε
του αρεσε .
σηκωθηκε, εκλεισε τα ματια και πεταξε σα τον κλεφτη.
13 comments:
Τι ανάλαφρα τα ποιήματά σας, ε.
Mάλλον δεν θα ξανάρθει, ε;
αφού του άρεσε το αεράκι καλά έκανε.
Καλή λευτεριά.
Καλή πτήση λοιπόν.
με τόσο βάρος ;
butterfly
σαν αερακι (που δε λεει να φυσηξει
αποψε μπας και κοιμηθουμε :)
ευχαριστω παντως
Spy
οχι παει πεταξε.
αποτετοιε
αυτο λεω κι εγω
αεροζολ
και καλη του ωρα.
aremare
χεχε ολοι χαρηκαμε που πεταξε τελικα :)
desapoin3ison4
αφου πεταξε του εφυγε ενα βαρος.
(μου λειψατε εσεις:)
"χεχε ολοι χαρηκαμε που πεταξε τελικα :)"
Τόση συντροφικότητα σε σχόλια μισής γραμμής το καθένα, είχα καιρό να νιώσω...
Καληνύχτα.
Spy
μαλλον χρειαζομαστε επειγοντως διακοπες.ολοι.
καληνυχτα και σε σας
δεν με παρακολουθήτε που σας παρακολουθώ;
σας κάλεσα και σε ένα παιγχνιδάκι για καλό σκοπό που ελπίζω να μας βγεί και εμάς σε καλό...
Θέλω όταν γυρίσει να μας γράψει τι είδε...
desapoin3ison4
σας παρακολουθω :)
για το παιχνιδι δωστε μου λιγο χρονο μονο :)
στιχακια
επιτελους γυρισατε.ειχα αφησει ενα σχολιο κατω απο του κ.κ.μ. που ελεγε να μη σας βαζει ιδεες οτι καλα κανετε που λειπετε αμα περνατε καλα,αλλά το εσβησα.ε τελος παντων καλα κανετε που λειπετε αλλά μη λειπετε τοσο και σεις βρε παιδι μου. :)
Ούτε στη ζωή
στην κυρία Ρωρερκάρ
Άνοιξε το παράθυρό σου
και κοίτα το φεγγάρι
να περιφέρει την πληγή του μαχαιριού του
γύρω από τη γη.
Της καρδιάς μου της αλαφιασμένης
που γύρω από σένα περιφέρεται
από την άρνησή σου λαβωμένη
δε μοιάζει;
Μου αρνιέσαι όχι έναν έρωτα
παρά το πρώτο φίλημα. Και πια
πώς θα υπάρξουν όλα-πώς
που μες στου κρύφιου άνθους σου τις δίπλες τα κρατείς
κι από του στήθους σου το μέλι
να τραφούνε περιμένουν;
Αν επιμένεις έτσι, έτσι ας είναι.
Τότε πια κι εγώ
παρόμοιασες ωραίες θα γεμίσω τις σελίδες μου
μέχρι που αυτές να ξεχειλίσουν και ν’ αναστραφούν
ως την ανύπαρκτην αρχή τους. Ο κύκλος
που έτσι κάνοντας, θα κλείσουν,
θα στραγγαλίσει και τους δυο λαιμούς σου-και πια
ούτε στην Τέχνη
ούτε στη ζωή θα είσαι.
Γιώργης Χολιαστός
Post a Comment