30.7.08

θα μιλησω για το σκοτεινο χωριο.δεν θελω να ειμαι αγνωμων. κατι χρωσταω κι εδω. την πρωτη φορα που ηρθα ηταν το 95 χωματοδρομοι και οικοπεδα με θεα. κατι ταβερνες απο αυτες που εβλεπες στις ελληνικες ταινιες. οχτω χρονια αργοτερα κουρασμενη και καθολου ευχαριστημενη ηρθα να μεινω για παντα. δεν μου αρεσε. ηταν εφτα το απογευμα και μιλαγαμε σιγα. ενιωθα οτι ενοχλουσα. σκοταδι επαρχιας. τσιμπλιαρικα φωτα, ψυχη ανθρωπου εξω πουθενα, μονο σπιτια απο αυτα τα κακογουστα, σομον τοιχοι, κηπακια με λέιλαντ, τζιπ παρκαρισμενα στα πεζοδρομια, στολες γουιντσερφινγκ κρεμασμενες στα μπαλκονια. φανταστειτε να φυσαει ενα αερακι και να σηκωνει βιογραφικα στελεχων επιχειρησεων. κοτοπουλα χωρις πετσα, εναλλακτικες μεθοδους σε οτι χρειαζεται μεθοδικοτητα, οικολογικη συνειδηση ανεπτυγμενη, εφτανες στον καδο ανακυκλωσης με την προσωπικη σου σακουλα ανακυκλωσης, ολα υπο ελεγχο, ολα ταχτοποιημενα. ορκιζομαι ειχα το βλεμμα στραμμενο αλλου, οχι απαραιτητα σε καμια ουσια κανενος πραγματος. απλα αλλου.

παλι μαυρα γραφω. φτου. κανονικα τωρα θα πρεπε να φτιαχνω κουτες. να τις γεμιζω με τα απαραιτητα. αποφασισμενη πια να μη κουβαλησω στο καινουργιο σπιτι οτι μικρο-μεγαλο μαλακια μαζευω. ετσι ειχα πει και την προηγουμενη φορα και πεταγα πεταγα για να βρεθω αργοτερα να τρεχω με τις παντοφλες στα σκουπιδια να ψαχνω μαυρες σακουλες και να βγαζω κουτακια που ειχαν μεσα κατι, κατι τι.


αλλαγη διαθεσης.
ετσι ειμαστε εμεις εδω. λιγο παλαβουτσικοι. ακουω στο ραδιοφωνο Chuck Berry στο Havana Moon. εχω να το ακουσω χρονια. τι ωραιο. παω να το βρω στο γιουτιουμπ να το κολλησω σε αυτο το ποστακι μπας και το σωσω απο την μαυριλα του.

5 comments:

ο αποτέτοιος said...

πάντως εμείς σας αγαπάμε για αυτές τις αλλαγές διάθεσης που έχετε.

να φύγετε, να φύγετε από εκεί. άκου κοτόπουλα χωρίς πέτσα!!!

Anonymous said...

Αγαπητή ε, σας θαυμάζω.

ε said...

αποτετοιε
αυτο το κοτοπουλο χωρις πετσα, στο λαιμο μου κατσε γιατι τωρα που το ξαναδιαβασα μου θυμισε αυτο το τραγουδι που λεει ζαμπον χωρις λιπαρα που οταν το ειχα πρωτοακουσει δακρυσα απο τα γελια.
καλα να παθω. να μαθω να μη κοροιδευω τα αλλα παιδακια.

αντεχετε ε;


αγαπητε δΕν καταλαβαινω το λογο :)

aremare said...

ορκιζομαι ειχα το βλεμμα στραμμενο αλλου, οχι απαραιτητα σε καμια ουσια κανενος πραγματος. απλα αλλου.

Εκεί κόλλησα.
Χωρις να καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς.Κόλλησα.

Μάλλον για απόδραση μου κάνει όλο αυτό και όχι για απλή μετακόμιση.
Μη σκάς για τα μικρούλικα πραματακια που ΠΡΕΠΕΙ να αποχωριστείς.
Οι αναμνήσεις μας λειτουργουν μια χαρα και χωρις αυτά.
Φαντασου να μη θυμασαι, (αλτσχαιμερ) και να εχεις στο χερι, ενα κουκλάκι-δακτυλιδακι-χαντρούλα-σκατακι,
και να αναρωτιεσαι :
αυτό τωρα τι είναι;;
απο πότε;
τι επρεπε να μου θυμησει;
Τυράνια!!

ε said...

aremare
δεν πειραζει που δεν καταλαβατε, για να κολλησατε θα χετε τους λογους σας.
μου συμβαινει και μενα παμπολλες φορες αυτο :)

οχι δεν ειναι αποδραση.ειναι μια απλη μετακομιση.