το φουστανακι της ειχε ολα τα χρωματα που μπορουσες να βρεις σε ενα κουτι με νερομπογιες. το κιτρινο το μπλε και το γαλαζιο μπερδευοταν με το καφε και το πρασινο, ηταν μια ζωγραφια. ξυπολητη περπατουσε στα χαλικακια προσεχτικα, κοιτουσε καθε της βημα , λες και φοβοταν μην αφησει ιχνη απο τα χρωματα, και αυτο δεν το ηθελε. δεν της αρεσε η ιδεα της παραμικρης απωλειας. ηθελε να τα κρατησει για τον εαυτο της. οταν εφτασε πια στο δρομο το βημα της εγινε γοργο. δεν φοβοταν πια τιποτα, σχεδον δεν ακουμπαγε στο εδαφος, ενιωσε σιγουρη πως αυτος ηταν ο τροπος να κρατησει τα χρωματα πανω της, να μη τα μοιραστει με κανεναν. θα ετρεχε για παντα, δεν θα κουραζοταν ποτέ, νυχτα μερα, θα ηταν ευτυχισμενη. αυτες τις σκεψεις εκανε και τις θεωρησε σωστες. |
5 comments:
ζαβολιά 2.
γιατί ένα τέτοιο κουτάκι αγόρασα φέτος κι εγώ... έδωσα λίγο χρόνο κάθε μέρα (εκεί στο πάτριο μπαλκόνι του βορά) για να απλώνω τα χρώματα στο χαρτί.
μικρές λακουβίτσες στους κύβους = δοκιμές στο χαρτί της επιθυμίας,του θυμού ή της ηρεμίας,... αλλά πάντα και βασικά της επιθυμίας
Τι ωραίο κείμενο! Τρέχει σαν το νεράκι. Μπράβο.
(ο τίτλος δεν μου αρέσει) Έτσι για να μη νομίζετε πως όλα μου αρέσουν εδώ μέσα. :)
desapoin3ison4
μια χαρα μου φαινονται οι ζαβολιες σας και μου αρεσει που πανε μαζι πακετο με ενα κουτακι νερομπογιες.
δΕν
το κειμενο. ποιο κειμενο;
κατι ηθελα να μου πω με το τιτλο αλλά καπου το εχασα. δεν πειραζει.
μου αρεσει που ειπατε πως δεν σας αρεσε.
"αυτες τις σκεψεις εκανε και τις θεωρησε σωστες."
Συμφωνώ απολύτως.
Post a Comment