5.11.08


Λεω να βαλω ενα ποτο και να γραψω ενα ποστ. Ακουγεται ατμοσφαιρικο, ανοιγω το ψυγειο και γεμιζω το ποτηρι απο τη κοκκινη παγοθηκη-καρδουλες, κοβεται η μουσικη υποκρουση που ειχα στο μυαλο μου -σσαλαλαλα- αποτομα (μα καρδουλες παγακια) λεω να μη κωλωσω τωρα,
συνεχιζω.
Το μεσημερι στη τηλεοραση βλεπω τον Ομπαμα και ανεβαινει ο κομπος της συγκινησης στο λαιμο. Σκεφτομαι μηπως ειμαι εγκυος, δεν εξηγειται αλλιως τετοια συγκινηση. Οταν ημουν εγκυος στην Α. ειχα σπαραξει στο κλαμα επειδη ειχα δει στη τηλεοραση τον Στελιο Ροκο (που σιχαινομαι σαν τις αμαρτιες μου) να παιρνει χρυσο δισκο και μαλιστα απο τα χερακια του πατερα του. Ειχα τρομαξει τοτε, αλλά μετα εμαθα για το αυγο μου και ησυχασα. Επειδη αυτες τις μερες δεν ετυχε να περασω απο κανενα ανθοπωλειο να μυρισω κανενα κρινο (ετσι ,ετσι, ολες πουτανες ειναι εκτος απο τις μανες) πραγματικα δεν μπορεσα να καταλαβω τι μ επιασε με τον Ομπαμα, μεχρι που μπηκα στο μπλογκ της ου μινγκ και μου εδωσε την απαντηση. Βεβαια μετα με επανεφερε στη ταξη το ποστ του ολντ μποι και το θεμα τελειωσε εκει.
Αφελης.
Να τι ειμαι.

Κατα τα αλλα εδω κι εκει με περισσοτερη εμφαση στο εκει. Βγαινω λιγο παραεξω, χτες ας πουμε ολη μερα ημουν με τη φιλη Μ. σε τσαγια και ταβερνες και πολυ μου αρεσε. Αυτα τα Εξαρχεια ποτέ μα ποτέ δεν θα παρακμασουν, και να που λεω καλες κουβεντες για μια γειτονια που πηγα σχετικα μεγαλη, με την γκρινια του ανθρωπου που σε καθε τι καινουργιο που γνωριζει, κουβαλαει μια καχυποψια που ακουμπαει την αρνηση (ναι για μενα μιλαω, μα τι προσωπικα πραγματα λεω, να δεις που φταινε οι καρδουλες παγακια).

Ζω στο τεταρτο οροφο μιας πολυκατοικιας, που το ανσανσερ ειναι μονιμως χαλασμενο.
Μου λεει η Θ. ξεχασα το ροζ ( σιγα μην ειναι αλλο χρωμα ) βραχιολι μου, της λεω ας το αφησουμε εκει να προσεχει το αυτοκινητο, μου λεει, μα τι λες τα βραχιολια δεν προσεχουν τ΄ αυτοκινητα το θελω τωρα να το φορεσω, και χωρις αλλη κουβεντα κατεβαινω τις σκαλες. Σε καθε οροφο και διαφορετικη μυρωδια. Τσιγαρου, σκυλου, υπερβολικων μπαχαρικων.
Μου αρεσει.
Ανεβαινω γρηγορα, μπαινω μεσα δινω το βραχιολι και αρχιζουμε τις καληνυχτες. Οχι δεν ειναι η τελευταια μας κουβεντα αυτη, μετα αρχιζει μια διαδικασια που μου αρεσει πολυ. η Α. παει στο μπανιο να κανει αυτα που της λεει η μαμα (τσισα -πλυσιμο δοντιων και μουριτσας) και μετα χωνεται στο κρεββατι της και γραφει στο ημερολογιο της. Η μικρη Θ. δεν θελει να κανει τιποτα απο αυτα και η μαμα δεν εχει επιχειρηματα ικανα να την πεισουν ή μπορει ετσι να κανουν οι μανες, να γαμανε τα πρωτα παιδια και στα δευτερα να ειναι πιο χαλαρες, και μετα κανω τη γραμματεα της μικρης Θ. Ειναι η καλυτερη δουλεια που εχω κανει στη μεχρι τωρα ζωη μου.
Εχει το μικρο τετραδιακι της κι επειδη δεν ξερει να γραφει βαζει εμενα (οχι την αδελφη της, κι αυτο ειναι τιμη μου) και λεει:
οταν αρχιζει η υγρασια δεν μπορω ν αναπνεψω και με τη φιλη μου την νικολεττα θεωρουμε ασκημο να το μυριζουμε και μας ερχονται να κανουμε εμετο.
ή
μια κυρια μου ειπε σουτ κι εγω πηγα να κλαψω δεν ενιωσα καλα επειδη μιλουσα κι αμα δεν μιλουσα θα στεναχωριομουνα.
Και μετα εγω γραφω ποστ.
μου αρεσει η οικογενεια μου.
γαμωτο πρεπει να πω και για τον καναρίνι γιαννακη. δεν κελαηδαει ποτε. μονο αυτα τα φρουιτ που κανει.
αλλα οκ.
καταλαβαινουμε.
ο καθενας μας εδω κανει οτι καλυτερο μπορει.
κι αυτο ειναι οχι απλως κατι.
αυτο ειναι ολο.

22 comments:

Anonymous said...

εμένα με συγκίνησε ο Γιαννάκης που δεν κελαηδάει
λέτε να χω και γω κανένα αβγό μέσα μου ? κανα Alien ?

ou ming said...

Ένα έχω να πω: η μικρή Θ. έχει δίκιο. Γουι γουαντ δε βραχιόλι εντ γουι γουαντ ιτ ΝΑΟΥ!

Anonymous said...

Να σαι καλά! Με έκανες και γέλασα ένα πρωί που δεν είναι και το καλύτερο. Η σκηνή με τον Ρόκο είναι όλα τα λεφτά! :-) και το "μπορει ετσι να κανουν οι μανες, να γαμανε τα πρωτα παιδια και στα δευτερα να ειναι πιο χαλαρες" το υπογράφω ανεπιφύλακτα...

varometro

Anonymous said...

δεν έχετε γράψει ωραιότερο ποστ μέχρι τώρα








(και δεν έχω αυγο)

Anonymous said...

κάπου κάπου όλοι υποψιαζόμαστε ότι έχουμε ένα alien μέσα μας.
δε μπορώ να σχολιάσω, άρα ένα απλό φρουιτ από μένα.

Spy said...

Εμένα έχει ένα αυγό μέσα της η συμβία μου, αλλά δεν κάνει τέτοιες ανωμαλίες. Μήπως να το πω στο γιατρό μας; Μήπως να την ταρακουνήσω λιγάκι; Μήπως να της πω να έρθει κατά δω μεριά καμιά βόλτα; Τι με συμβουλεύετε γιατρέ μου;

x-ray said...

:) τσίου

Nomad said...

Αυτό το τοστ ξεκινάει με ψέμμα. Σιγα μην ήταν ένα.

Old Boy said...

Αν η μόδα των μπλογκ πέρασε, καλώς πέρασε, για να μείνουν να γράφουν αυτοί που το έχουν ανάγκη και να τους διαβάζουν επίσης αυτοί που το έχουν ανάγκη.
Οι μόδες έρχονται και παρέρχονται, η ζωή είναι όμως εδώ και μέχρι να παρέλθει κι αυτή ποστάρεται σε δόσεις, τις οποίες ερχόμαστε και παίρνουμε.
Κι έχω την εντύπωση ότι σ' αυτό το μπλογκ βρίσκει κανείς τις πιο ανόθευτες δόσεις.

Anonymous said...

oldboy , ευτυχώς δηλαδή που αγοράζαμε από καλά μαγαζιά και δεν θα μας στείλει αδιάβαστους η καθαρή...

adaeus said...

...ξέρω ότι εδώ θα βρω πάντα μια έκπληξη...
Το δικό σου κλικ στα αγαπημένα μου είναι πραγματικά αγαπημένο...
Καληνύχτα σας στέλνω ζαχαρωτά φιλιά οικογενειακώς (και στον καναρίνο)

Anonymous said...

"αλλα οκ.
καταλαβαινουμε.
ο καθενας μας εδω κανει οτι καλυτερο μπορει.
κι αυτο ειναι οχι απλως κατι.
αυτο ειναι ολο."
Respect

butterfly said...

Λοιπόν, είναι δύσκολο να το πω (γιατί γράφετε τόσο όμορφα), αλλά μάλλον συμφωνώ με τη holly.

Anonymous said...

Καθαρό γάργαρο νεράκι!
Ανόθευτο!
(όπως το είπε ο oldboy)

!

mamma said...

Εγώ που δεν έχω αυγό αλλά θα μπορούσα, σας λέω ότι πολύ συγκινήθηκα.

Ιφιμέδεια said...

Νομίζω ότι έχετε το πιό ταιριαστό όνομα blog για τα γραπτά σας άνθη.

Το αγαπημένο μου σημείο σε αυτό το ποστ ήταν η κατακλείδα με την απέλπιδα παρηγοριά της. Σας ευχαριστώ.

ε said...

κ.κ.μ.
δεν κελαηδαει αλλά τρωει ενα μπαστουνακι μανγκο-ακτινιδιο στην καθισια του.
αν εχετε αυγο; θα σας πω. τον Ροκο αμα τον βλεπετε πως νιωθετε; εχει σημασια :)

ου μινγκ
κι εγω μαζι σας (τεσσερις οροφους ανεβοκατεβηκα αλλωστε :)

βαρομετρο
ευχαριστω.μ αρεσει που γελασες

holydistance
ευχαριστω
τα καλυτερα ποστ δεν εχουν γραφτει ακομα (μα τι εχω παθει; τι αισιοδοξια, τι ορεξη, τι κεφι για δουλεια :)

βυτιο
"εβγα Λουι εβγα".
"Δεν βγαινω να πα να γαμηθητε" :)
απο το θειο βρεφος του Μπρυκνερ. δεν ξερω γιατι το θυμηθηκα τωρα αυτο.
ισως ολοι εχουμε ενα αλιεν μεσα μας και μερικες φορες καθυστερει να βγει ή δεν βγαινει και ποτέ.
φρουίτ κι απο μενα.


Spy
και δεν χαιρεστε που δεν εχει τετοιες ανωμαλιες; τυχερος ειστε.
καλου κακου βαλτε λιγο Ροκο να δειτε αντιδρασεις :)

x-ray
τσιου :)


νομαντ
χεχε, ενα ισον κανενα
(χαιρομαι που σας βλεπω εδω ξανα)

ολντμποι
ειναι τιμη μου και το εννοω, που αφησες τετοιο σχολιο σ αυτο το μπλογκ.
σε ευχαριστω.

κ.κ.μ.
απο ποια μαγαζια;
ποια καθαρη;
μα τι λετε;
συγνωμη που ανακατευτηκα αλλά εχω αποριες


ευχαριστω αντεους καλο σ\κ


αεροζολ
ρισπεκτ κι εγω :)

butterfly
ευχαριστω :)

κοπολοζο
ανοθευτο κι οχι απεθαντο :)


mamma
ευχαριστω ευχαριστω :)

ιφιμεδεια
ευχαριστω αν και τα ανθη αυτου του κηπου ειναι οι σχολιαστες :)



πωπω καλα σχολια. εχουν κοκκινισει μεχρι και τα αφτια μου

Anonymous said...

αυτό το "αναπνέψω" θα το βάλω δίπλα στο δικό μας "αψουλίζομαι".

(καμια φορά τα βράδια, ζωντανεύουν οι γραμματικές. Κυρίως τα ρήματα.)

athanasia said...

Διαβάζω. Και δεν έχω τί να σας γράψω. Για καλό το λέω... :)

ε said...

λ.κ.
αψουλιζομαι :)))
αφου ζωντανευουν το βραδυ οι γραμματικες, σε καλο δρομο εισαστε. οι δικες μας εδω, εχουν πεσει κατω νεκρες και δεν νομιζω να ξαναπροσπαθησουν.


αθανασια.
δεν πειραζει.καταλαβαινουμε εμεις εδω.
καλωσπερασατε :)

ο αποτέτοιος said...

εγώ τι να πω τέτοια ώρα που ήρθα; τα είπανε όλα οι προηγούμενοι.

Anonymous said...

Αυτός ο γιαννάκης -και μένα- με ζόρισε.

Έχοντας διαβάσει και το "ήταν ένας ήσυχος θάνατος" με αγκυλώνει ακόμα πιο πολύ...

Αν -τουλάχιστον- είχε ζήσει ως πιο φωνακλάς...