κήπος

η καλη μερα απο το προηγουμενο βραδυ φαινεται. αφου ριξεις ενα σωστο καυγα με την δεκαχρονη μετα ξυπνας και συνεχιζεις απο εκει που εμεινες, τιποτα να μη πεσει κατω ετσι απο μονο του, να το ζαλισουμε να πεσει, ευχαριστως. να πεσει ενδοξα σε μαχη, μαλιστα.
μετα βρεχει. καλο αυτο.
μετα χαλαει το ποντικι και οι μπαταριες που υπαρχουν στο σπιτι ειναι ή το μικροτερο μεγεθος ή το μεγαλυτερο, παντως οχι αυτες που θελω. μπορω να αναστησω ολα τα παιχνιδια των παιδιων μου σαν ενας περσοναλ τζιζους, αλλά για το δικο μου παιχνιδι δεν μπορω να κανω τιποτα παρα μονο να το ριξω στη γατα να το φαει, αλλά δεν εχω γατα, και δεν εχω καμια διαθεση να αποχτησω, κατι γινεται σε αυτο το σπιτι, περυσι το χαμστερακι, φετος το καναρινι, σκεφτομαι οτι δεν φταιει σε τιποτα καποιο γατι να διανυσει το δικο του πρασινο μιλι (μα τι ηλιθια ταινια ηταν αυτη) εδω μεσα. δεν αντεχουμε αλλες απωλειες. τελος.
και να μαι λοιπον με τον δεικτη προτεταμενο σαν τον Ε.Τ. να πηγαινω τον κερσορα καπου αλλά αυτος να κανει τα δικα του.
παλιο ζωη.