λαος και κολωνακι

Η κοκκινοασπρη ταινια απο δεντρο σε δεντρο και το χαρτι που ηταν κολλημενο πανω της, το εγραφε καθαρα. Μη παρκαρετε γιατι θα γινουν εργα απο 17/2 εως 22/2 για το φυσικο αεριο. Καθε μερα λοιπον ολοι εμεις, οι καημενοι εμεις, ψαχναμε σε μια γειτονια που δεν εχει θεση ουτε για κουτσουλια περιστεριου, να βρουμε που θα χωσουμε το αυτοκινητακι μας. Μεχρι σημερα 20 φεβρουαριου και ωρα 8:41 πμ δεν εχει εμφανιστει κανεις, ουτε ενα φορτηγο, ουτε ενας εργατης, ουτε ενα μικρο τοσο δα φτυαρακι. Αλλά δεν ειναι αυτο το θεμα μας.
Χτες το βραδυ αφου παρκαρα στο πιο απιθανο σημειο (περνανε οι πεζοι; περνανε. περνανε αυτοκινητα αν θελουν παρανομως να στριψουν γιατι ετσι τους την εδωσε; περνανε. περναει νταλικα με τα φωτα νυσταγμενα και βαρια γιατι βιαζεται να ξαπλωσει ; περναει) παω κι εγω σπιτακι μου, οχι μη παρω ταξι τετοια ωρα ας παω με τα ποδια, τι ειναι τρια τσιγαρα δρομος, σιγα, η βραδια ειναι τοσο υπεροχη και τα απειρα μικρα πραγματακια που εχω για κουβαλημα -καλαθακια νηπιαγωγειου- τσαντακια μπαλετου -τσαντουλες σχολειου και άλλα, ειναι τοσο μικρα και τοσο απειρα που πραγματικα δεν εχει σημασια, εδω βρηκα θεση στην ιδια γειτονια, αντε καλε που θα το κανω θεμα. Ειμαι απλος ανθρωπος εγω, οπου με βαλεις σαν το πετραδακι ΔΕΝ θα γκρινιαξω.Οχι, δεν θα γκρινιαξω.
Το πρωι βλεπω και καποιον αλλο να εχει παρκαρει εκει χωρις ομως να του εχουν βγει οι ανησυχιες οι δικες μου. (χωραει να περασει κανεις; μπα, χωραει πεζος; μπα, χωραει να βγει ο αλλος; μπα)
Η πρωινη γυμναστικη ποτέ δεν εκανε κακο σε κανεναν, ετσι με 3.228 μανουβρες βγηκα επιτελους απο τη θεση παγιδα. Ομως καποιος αλλος ειχε σκεφτει πριν απο ολους για ολους,
και ειχε βαλει ενα μικρο κομψο κολωνακι εκει στο κεντρο του πουθενα, ενα κολωνακι που δεν εξυπηρετουσε κανεναν,μα και τιποτα. Δεν το ειχα δει, δεν το ειχα φανταστει.
Τουλαχιστον ο γειτονας του δευτερου οροφου οταν βγαζει το αυτοκινητο του, βαζει αμεσως τη μηχανη του παραλληλα με το πεζοδρομιο, ετσι οταν γυριζει απο τη δουλεια βαζει τη μηχαναρα του πανω στο πεζοδρομιο και εχει ετοιμη τη θεση να βαλει και το αυτοκινητο, μετα φανταζομαι καθεται στο μπαλκονι και καμαρωνει λιγο, μετα πεφτει κουρασμενος μα και ευχαριστημενος για υπνο. Ενας αλλος γειτονας βαζει ενα ωραιοτατο πι, στην αρχη ηταν απο σκετο ξυλο αλλά επειδη ειναι νοικοκυρης ανθρωπος καθισε μια μερα και το εβαψε.
Ετσι κυλαει η ζωη στο κεντρο- αποκεντρο. Θα μου πεις στα προαστια ηταν καλυτερα; με εκεινο το κορυφαιο που ειχα ακουσει οταν ειχα ζητησει απο καποιον να παει λιιιγο πιο μπροστα να χωρεσω κι εγω, μου ειχε πει"και που να το βαλω το θηριο κοπελα μου; για πες μου". Εκει γελασα, βεβαια ειχα ακομα την αισθηση του χιουμορ μεσα μου, και τωρα την εχω απλως ειναι βαθια χωμενη μαλλον απο φοβο. Σου λεει αμα τολμησω και ξεμυτισω αντε μετα να βρω θεση, ας κατσω εδω και ας αλωνιζει η γκρινια και η κατηφια.
τι λεω.
δε ξερω.
γαμοκολωνακια.