μαμα ακου μου λεει, και αρχιζει να χορευει. το μικρο φερεφωνο ακολουθει, αρχιζουν και χοροπηδανε σα τα κατσικια πανω σε κρεβατια και καναπεδες.
ξαφνικα τα 528 κιλα μου αρχιζουν να κουνιουνται, χορευουμε, το μικρο, λες και εχει γουοκμαν στ αφτια με άλλη μουσικη, αλλά οκ, το χει, και ξαφνικα τα 528 κιλα γινονται 520 400 200 100 50 40 20 5 4 κατεβαινουν στη κατηγορια φτερου
και καπου εκει τελειωνει το τραγουδι.
μετα τα γνωστα. το γαλα πολυ ζεστο ή πολυ κρυο, τα κορν φλεικς λαθος μαρκα, το ζαμπον πολυ χοντρα κομμενο, ομως η κατηγορια φτερου ακομα κραταει, δεν ακουω, τα φτερα δεν εχουν αφτια λεω καλα,καλα, ναι μωρε, ωχου, σιγα, ε και.
και γελαω.
λεπτομερεια απο την ανοιξη του εσκετουε
και ποιος ειναι ο botticelli δηλαδη
μπα
σιγα
ε και;
14 comments:
έχετε απογειωθεί, αυτό μόνο σας λέω
όχι πως ήσασταν και καθηλωμένη στο έδαφος δηλαδή ..
Ε, τώρα παίρνω όρκο ότι κάνατε όλους τους αναγνώστες της ευτυχίας σας να γελάσουν κι αυτοί χαρούμενα. Τι ωραίο, ανάλαφρο κείμενο, τι ωραίες φωτογραφίες! Ήρθε η άνοιξη, λοιπόν.
...φτερά και πούπουλα :))))
Αυτά τα χοροπηδητά στους καναπέδες εμένα συνεχίζουν να μου κόβουν την χολή...
varometro
Να χω το νου μου δηλαδή. Το φιστίκι όπου βρει φτερά τα μαζεύει και τα κουβαλάει στο σπίτι.
αεροζολ
:) και άλλο ενα να :)
κ.κ.μ.
ετυχε μη νομιζετε, συνηθως εχω πετραδιτσες στις τσεπες μου και δεν παω πουθενα.
Old Boy
:) και σε σας + άλλα δυο χαμογελα για τα τεσσερα χρονακια που κλεινει σημερα το μπλογκ σας
(ε, ειμαι φαν οπως ξερετε :)
butterfly
μακαρι, γιατι κραταει τοσο λιγο η ατιμη η ευτυχια, δυστυχως δεν ειναι για χόρταση.
:)
adaeus
κοτοπούπουλα μαλιστα. :)))
βαρομετρο
κι εγω μη νομιζετε, απο τη μια χαμογελαω αλλά το βλεμμα μου εχει κατι απο τρομο. ασε που οι κουβεντες μου ειναι λιγο χαζες του τυπου "α τι ωραια -προσεχε" "καλε πως το κανες αυτο; -σιγα" "ναι πολυ ψηλα -σταματα επιτελους"
κοπολοζε
ναι να χετε το νου σας μη καταληξω πανω στο ελατο μαζι με τα μεθυσμενα βρακια ή με τιποτα απεθαντα απο διπλα.
ειναι καλο το φυστικι που νοιαζεται για μας τα φτερα παντως.
Γεια σας, χορευετε;
:)
νομαδ
αμε :)
Ωραίο τραγούδι για χορό.
Γιατί δεν έχει βιντεοκλιπ;
Φαντάζομαι τις παπαρούνες να χορεύουν δεξιά, τα χρυσάνθεμα να τρέχουν αριστερά, οι τριανταφυλλιές να κουνάν τα κεφάλια τους πάνω κάτω και οι ανθισμένες βερυκοκιές να τινάζονται σ΄ένα τρέμολο και να ρίχνουν όλα τα άνθη τους.
Θα μπορούσε να το σκηνοθετήσει αυτός ο - πως τον λένε; - ο Μποτιτσέλης
Πολύ το γουστάρω αυτό το τραγούδι!
Αλλά αυτό που μεταφέρει φοβάμαι πως δεν θα το ξαναζήσω, θα το ζήσουν οι κόρες σου που το χόρευαν και η δική μου που όταν τέλειωνε το τραγούδι έκλαιγε και ήθελε να το ακούσει ξανά x 10 για να κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι και θα το ζήσουν ίσως πολλές φορές και εσύ ίσως όχι ξανά. Εσύ φοβάσαι;
αν φοβαμαι λεει, μου χουν κοπει τα γονατα. αλλά μαλλον καπως ετσι παει
αγαπητοτατη μαμπο.
:)
:)
αυτο το μικρο σας δεν ειναι πολυ μικρο για να θελει ν ακουει τετοιες μουσικες; αυτα τα πιο εξελιγμενα μοντελα που θα φτασουν τελικα;
:)
Έλα ντε! αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ... (άσχετο)σήμερα σκεφτόμουν ότι ποτέ πια δεν θα ξαναξυπνήσω ούτε θα ξανακοιμηθώ με την ησυχία μου.
Η ψηλή στη φωτό είσαι εσύ ή η μεγάλη;;
καπως ετσι και χειροτερα με τον υπνο :)
ειναι η α. που ειναι 11 χρονων. αλλά κατι βαζουν στα γαλατα, δεν εξηγειται αλλιως και ψηλωνουν-τι να πω, καθε δυο ωρες :))
Post a Comment