Les Favoris de la Lune

Περιμεναν να σκοτεινιασει για τα καλα, να σιγουρευτουν πρωτα οτι ολοι κοιμηθηκαν, οτι κανεις δεν θα τους αναζητησει.
Περιμεναν πως και πως να φτασει η στιγμη και τοτε γλυστρουσαν εξω. Σχεδον χωρις να ακουμπανε οι πατουσες τους στο εδαφος, πηγαιναν στο μυστικο τους μερος. Δεν ειχε σημασια ποιος θα εφτανε πρωτος, φυσικα δεν ειχε, ουτε αγωνιουσε ουτε στεναχωριοταν απλως περιμενε τον αγαπημενο του. Με το που ερχοταν βαζαν μπροστα στο ανοιγμα μια παλετα που την ειχαν μαζεψει απ τα σκουπιδια και κατι παλιοεφημεριδες.
Εκει στην ησυχια τους, χωρις να ανταλλασσουν ουτε μια κουβεντα τρωγανε τα νυχια τους και φτυναν μισοφεγγαρα. Τα ματια τους ελαμπαν.
Μετα αφου τελειωναν εσκυβαν και παρατηρουσαν το βουναλακι απο τα φαγωμενα μισοφεγγαρα.
Οι ανασες τους ηταν γρηγορες, επιτηδες πλησιαζαν πολυ κοντα τα προσωπα τους και η ζεστασια των χνωτων, τους εκανε να νιωθουν ασφαλεις.

Στο δρομο της επιστροφης λιγο πριν χωρισουν, εριχναν μια τελευταια ματια ο ενας στον αλλον. Και με αυτο το τροπο κανονιζαν την επομενη συναντηση.