κατεβαινω στη πλατεια της γειτονιας μου και βλεπω το δεντρο με τη κεραια. θυμαμαι πριν απο χρονια στη βαβελ ή στο παραπεντε μια ιστοριουλα με μια γιαγια που εκοβε τις κεραιες αμιλητη και σκυθρωπη απο τα παρκαρισμενα αυτοκινητα,και τις εβαζε σε ενα σακουλι που ειχε περασμενο στη πλατη της. στο τελος τη δειχνει να μπαινει σπιτι της να ειναι ενας γερος ξαπλωμενος στο κρεββατι, κι αυτη στη κουζινα να προσπαθει να ζεστανει νερο και να μονολογει "παλιοζωη, ο ζαν-πιερ αρρωστος κι αυτα τα σκατοξυλα να μην αναβουν ".
αυτες τις μερες εχω την αισθηση οτι η εισοδος της πολυκατοικιας ειναι συνδεδεμενη με την εισοδο του μωλ της νερατζιωτισσας με τον θόλο -σκηνικο απο ταινια επιστημονικης φαντασιας (αυτο ξερω αυτο εμπιστευομαι), σαν τις φυσουνες στα αεροδρομια .
καπως ετσι.
2 comments:
Μπορεί τώρα να είναι απλά μια αίσθηση αλλά νομίζω πως η μέρα εκείνη (της απευθείας φυσούνας) δεν θα αργήσει...
varometro
λετε μια μερα να πηγαινουμε (μεσω φυσουνας παντα) σε διαφορα μουσεια να δειχνουμε στα παιδια μας τον κεραμιδογατο ή το χαμομηλι, το φασολακικλπκλπ.
:(
Post a Comment