Πηγε και κρυφτηκε αναμεσα σε ομοιους. και βεβαια ηξερε οτι κανενας δεν ειναι ιδιος με κανεναν αλλά τετοιες ωρες δεν κοιταζε τετοιου ειδους λεπτομερειες, του εφτανε να καθισει εκει αναμεσα, για λογους ασφαλειας. Ακινητος, κρατωντας μεχρι και την αναπνοη του καλου κακου, για να μη δωσει στοχο, κοιταζε το απολυτο κενο περιμενοντας να περασει η ωρα η μερα ο αιωνας. δεν σκεφτοταν τιποτα ουτε ευχαριστο ουτε δυσαρεστο, ειχε αφησει τα σεναρια για αργοτερα, εαν και εφοσον, παλι για λογους ασφαλειας.
Η παραμικρη κινηση, ηξερε απο προηγουμενη εμπειρια, μπορουσε να τα τιναξει ολα στον αερα, δεν του αρεσε καθολου η ιδεα να μαζευει παλι και να συναρμολογει, χαμενους κοπους.
No comments:
Post a Comment