5.9.08

ενω εσυ κοιμοσουν

πληκτρολογω με χρωματα αναμεσα στα δαχτυλα,χρωματα που εχει επιλεξει η α. περναει την μπλε της περιοδο ξεπερασε τη ροζ και μαλλον ετοιμαζεται για την κοκκινη, στα μικρα διαλειμματα μπαινω λιγο στα αγαπημενα μερη διαβαζω και χαιρομαι αλλά πως τα καταφερα και νιωθω ξενη, ακομα και στο ιδιο μου το μπλογκ δηλαδη.

σκεφτομαι οτι αν συνεχισω ετσι θα καταληξω καποιο πρωι να ζηταω συγνωμη απο το αγνωστο ειδωλο που θα συναντησω στον καθρεφτη του μπανιου, γιατι μπηκα χωρις να χτυπησω τη πορτα.

6 comments:

Anonymous said...

Αλλοτρίωση, η επιτομή της ευγένειας.

ε said...

hdd345f
κοιταζω το σχολιο σας κανα πενταλεπτο και μου αρεσει τοσο,ομως δΕν εχω να πω τιποτα γι αυτο σας λεω μονο καλησπερα.

ο αποτέτοιος said...

ε καλά δεν έγινε και τίποτα. κλείστε την πόρτα και περάστε αργότερα που θα έχει φύγει.

mamma said...

Μερικές φορές, ανεξαρτητοποιούνται χωρίς να μας ρωτήσουν. Άλλες φορές η επιπεδότητα της οθόνης δεν αντέχει την πολυπλοκότητα της προσωπικότητας.


υγ. Όχι πως αυτά που έγραψα έχουν ντε και καλά κάποια σχέση με το κείμενό σας.

Anonymous said...

Το κείμενο, το σχόλιο του hdd345f...
Ω, ρε φίλε! Καλά είναι τα μπλόγκια!

ε said...

αποτετοιε
σιγα μη φυγει

mamma
ε λοιπον εσεις μου αρεσετε :)
(μπορειτε να γραφετε οτι θελετε, σας το ξαναλεω κι εδω)

aerosol
καλα ειναι,ειδικα αμα μπαινουν ανθρωποι που χαιρεσαι να βλεπεις οτι υπαρχουν εδω γυρω :)